ΜΑΣΣΑΛΙΑ

Η μητρόπολη της Προβηγκίας

ΕΠΟΧΗ

Στο παλιό λιμάνι της πόλης

Επιλέξαμε να ταξιδέψουμε στη Μασσαλία, στα τέλη του Οκτώβρη. Αν και όπως διαπιστώσαμε, μπορεί κάποιος να πάει καλύτερα είτε την άνοιξη, είτε ακόμη και το καλοκαίρι, για να έχει ακόμη καλύτερο καιρό. Δεν είχε κρύο, αλλά είχε αέρα πολύ. Εντύπωση μας έκανε ότι οι Γάλλοι ήταν όλες αυτές τις μέρες ντυμένοι ελαφριά.
Πήγαμε πάντως μέσω της Ρώμης και του αεροδρομίου Ciampino, με τη Ryanair για πιο οικονομικά. Φτάσαμε στο mp2 airport, όπως λέγεται στη Μασσαλία, για να πάρουμε στην πορεία το λεωφορείο, έτσι ώστε να φτάσουμε στο κέντρο και από εκεί για το το ξενοδοχείο. Πληρώσαμε 13 ευρώ το άτομο μετ' επιστροφή, δηλαδή στα 26 ευρώ τα δυο άτομα. Επιλέξαμε ένα ξενοδοχείο κοντά στην παραλία. Στη Μασσαλία, πληρώνεις ξεχωριστά το πρωινό. Όταν το ψάξαμε αρχικά, είχαμε δει ότι οι τιμες ήταν από 6 ευρώ ως και 15. Εμείς βρήκαμε με εννιά, επί της οδού Rua de Bretuil.

Έξω από το ανακαινισμένο Βελοντρόμ

Περιοχή κοντά στο γήπεδο της Μαρσέιγ

Φωτογραφία από την Μασσαλία

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Κατ' αρχάς, μία βόλτα στο παλιό λιμάνι (Vieux Port) είναι ότι πρέπει. Η απόσταση είναι μεγάλη και κάνει σαν ένα "Π". Τριγύρω έχει πολλά καφέ και εστιατόρια, που μπορείς να φας ή να πιεις τον καφέ σου ή να κάνεις τη βόλτα σου. Την πρώτη μέρα, είχε δυνατό αέρα και δεν μπορούσαμε να πάμε βόλτα με το πλοίο. Μπορείς να κάνεις διαδρομές σε δυο από τα νησιά, που είναι κοντά στην Μασσαλία. Στη νήσο Φρίουλ και τη νήσο Ιφ. Το δεύτερο νησάκι είναι γνωστό από το κάστρο του και τη φυλακή, στην οποία ήταν ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ, αλλά και από εκείνο το κάστρο εμπνεύστηκε ο Αλέξανδρος Δουμάς για να γράψει τον Κόμη Μόντε Κρίστο. Η απόσταση δεν είναι μεγάλη. Κάνεις είκοσι λεπτά για το νησί Ιφ και από εκεί άλλα δέκα για τη νήσο Φρίουλ. Τελικά, δεν μπορέσαμε να πάμε, λόγω του αέρα και των καιρικών συνθηκών. Για το Ιφ κόστιζε δέκα ευρώ και άλλα έξι ευρώ, αν έμπαινες μέσα στο κάστρο.

Η έπαυλη στο πάρκο Borely

Υπάρχει φυσικά και λίμνη στο πάρκο, που είναι το μεγαλύτερο στη Μασσαλία

Notre Dame de La Garde

Το πιο χαρακτηριστικό μέρος μετά από αυτά, είναι σίγουρα ο επιβλητικός ναός της Notre Dame de la Garde, που μπορείς να πας είτε με το λεωφορείο, το 60 για την ακρίβεια, είτε με το τρενάκι. Είναι ανηφορικά και για την ακρίβεια είναι το ψηλότερο σημείο της πόλης. Έχει υπέροχη θέα. Πολύς κόσμος τον επισκέπτεται και για τη θέα, αλλά και για ναό. Παρά τον δυνατό αέρα, που είχε, άξιζε τον κόπο να δεις από ψηλά την πυκνοκατοικημένη Μασσαλία.

Στο σπίτι της Μαρσέιγ

Φυσικά, το ανακαινισμένο Βελοντρόμ είναι ένα από τα απαραίτητα μέρη, που μπορείς να επισκεφθείς. Ειδικά για τους ποδοσφαιρόφιλους. Το γήπεδο της Μαρσέιγ είναι πλέον ανακαινισμένο. Τις μέρες που πήγαμε ήταν βεβαίως σαν εργοτάξιο τριγύρω, αλλά είχε γίνει λίγες μέρες πριν και το παιχνίδι με την Τουλούζ. Μάλιστα, εμείς φύγαμε στις 24 του μηνός και στις 25-26 Οκτωβρίου θα άνοιγε τις πύλες του για πρώτη φορά μάλιστα για τον κόσμο, πέρα βεβαίως από το παιχνίδι. Είναι ωραίο γήπεδο, έτσι όπως το έχουν φτιάξει. Δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα, λόγω των εργασιών. Μας είπαν πάντως ότι το "tour" θα κοστίζει δέκα ευρώ. Πήγαμε στην μπουτίκ, που ήταν έξω από το γήπεδο ακριβώς. Τσιμπημένες ήταν πάντως οι τιμές. Στα 80 ευρώ για παράδειγμα η επίσημη φανέλα της Μαρσέιγ. Υπάρχει επίσημη μπουτίκ και στο κέντρο της πόλης και για την ακρίβεια στην οδό Canabiere.

Θέα από ψηλά

Στη Notre Dame de La Garde

Le Panier και Cours Joulien

Στο κέντρο της πόλης, υπάρχουν κι άλλες επιλογές. Μπορείτε να επισκεφθείτε μία περιοχή, που ονομάζεται Le Panier. Είναι κάτι σαν παλιά πόλη, με στενά πλακόστρωτα δρομάκια, κάτι διαφορετικό από την υπόλοιπη πόλη, πιο παραδοσιακό, με υπαίθριους καλλιτέχνες, γκράφιτι στους τοίχους, μαγαζιά που πωλούν σαπούνια Μασσαλίας (εμείς προμηθευτήκαμε), μικρά μαγαζιά με έργα τέχνης και άλλα πολλά, όπως μικρές πλατείες, που σίγουρα θα πρέπει να τα δείτε... Παράλληλα, υπάρχει και η Cours Joulien, που θέλει περπάτημα από την οδό Canabiere. Δεν είναι πολύ μακριά. Είναι λίγο ανηφορικά. Είναι δρόμος, που οδηγεί σε μία πλατεία με αρκετά καφέ και έντονα χρώματα. Συγκεντρώνει πολύ κόσμο. Την επισκεφθήκαμε μεσημεράκι. Υπάρχουν κι άλλες επιλογές. Όπως το κάνεις βόλτες σε ορισμένους από τους πλέον πολυσύχναστους δρόμους της πόλης. Σας αναφέραμε πριν την Canabiere, που είναι ο μεγαλύτερος δρόμος της Μασσαλίας. Με πολύ κόσμο, πολλά μαγαζιά, σε κεντρικό σημείο, που ξεκινάει από τον σταθμό και καταλήγει στην παραλιακή. Φυσικά, πολύ κοντά σε αυτό το δρόμο είναι και το μεγάλο εμπορικό κέντρο της πόλης, το Centre Burse, που κάναμε μία βόλτα. Εκεί είναι και το μουσείο Ιστορίας της πόλης, όπου πληρώνεις 5 ευρώ είσοδο, αν θέλεις να μπεις. Κατά τα άλλα, πολύ κόσμο, επίσης, μαζεύουν και άλλοι δρόμοι στη Μασσαλία, που έχουν επίσης μαγαζιά, στα οποία μπορείς να κάνεις ψώνια, όπως είναι η Rue St Ferreol.

Το πάρκο Borely

Επίσης, ωραία βόλτα μπορείς να κάνεις στο πάρκο Borely. Είναι το μεγαλύτερο της πόλης με πολύ πράσινο. Έξω από το πάρκο έχει καφέ, ενώ μπορείτε να κάνετε βόλτα και με ποδήλατα, είτε με μικρά αμαξάκια. Έχει ιπποδρόμιο δίπλα ακριβώς, όπου μπορείς να δεις τους τζόκεϊ να τρέχουν. Υπάρχει μία μεγάλη έπαυλη του εφοπλιστή Borely, που έκτισε το πάρκο τον 17ο αιώνα. Υπάρχει μία λίμνη αρκετά μεγάλη, όπου επίσης μπορείς να κάνεις βόλτα με βαρκούλα. Υπάρχει βοτανικός κήπος, καθώς επίσης και διάφορα ιαπωνικά φυτά. Στη Μασσαλία υπήρχαν φυσικά και άλλα πάρα όπως το Parc De Luminy, αλλά και το μικρότερο πάρκο Henri Fabre, που είναι ακριβώς δίπλα σε αυτό του Borely. Πήγαμε επίσης με λεωφορείο και συγκεκριμένα με το 19. Πάει και το 83.

Fort Saint Jean

Πολύ κοντά στην παραλία, είναι παράλληλα, ένα φρούριο, που ενώνει το παλιό με το νέο λιμάνι. Λέγεται Fort Saint Jean και γενικά είναι μία ωραία περιοχή, αφού κάνεις βόλτα επίσης δίπλα στη θάλασσα. Εκεί υπάρχει το Μεσογειακό Μουσείο, όπου όπως είδαμε το επισκέπτονται πολλά σχολεία. Υπάρχει έκθεση φωτογραφικής έξω από αυτό, ενώ παράλληλα παρά δίπλα δεσπόζει ο καθεδρικός ναός (Cathedrale). Παράλληλα, μπορείς να πας στο φρούριο και μέσω των τούνελ, περισσότερο σαν γέφυρες είναι, για μεγαλύτερη θέα. Γενικά, είναι ωραία περιοχή και κοντά στο λιμάνι, αφού μπορείς να πας ακόμη και με τα πόδια. Παρέλειψα να αναφέρω, έτσι για την ιστορία, ότι κοντά επίσης στο παλιό λιμάνι είναι και η Όπερα της πόλης, ενώ ως αξιοθέατο, μπορεί να καταγραφεί και το Παλάτι των Τεχνών, το Palais Des Arts.

ΦΑΓΗΤΟ-ΚΑΦΕ

Το παραδοσιακό φαγητό στη Μασσαλία είναι η μπουγιαμπέσα. Σούπα με ψάρι. Ωστόσο, οι τιμές ήταν τσιμπημένες. Στα 62 ευρώ στο ένα μαγαζί και 32 ευρώ σε ένα άλλο, δίπλα στην παραλία. Τα περισσότερα εστιατόρια ήταν κλειστά από το μεσημέρι ως και το απόγευμα, αφού πολλά από αυτά άνοιγαν στις 7 μ.μ. Τα νερά τα βρήκαμε σε διάφορες τιμές. Από 0,50 λεπτά ως και 2,65. Για τον καφέ, επίσης οι τιμές κυμαίνονται. Βρήκαμε από 3 ευρώ μέχρι και 4,5 ευρώ για καπουτσίνο. Φυσικά, στην παραδοσιακή αγορά τροφίμων, που επίσης είναι κοντά στην Canabiere, κυριαρχούν γεύσεις από Αλγερία, Τυνησία και Μαρόκο. Ταυτόχρονα, υπάρχουν πάρα πολλές καντίνες ή μικρά μαγαζάκια με φαγητό, με γεύσεις από Ανατολή και όχι μόνο, που μπορεί επίσης κάποιος να δοκιμάσει. Υπάρχει και ιταλική κουζίνα, αλλά ακόμη και πορτογαλικό εστιατόριο...

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Στις πληροφορίες, στα ξενοδοχεία οι άνθρωποι μιλούν και αγγλικά. Όπως και κάποιοι πολίτες. Μπορείς να συνεννοηθείς, αλλά στην πλειοψηφία τους μιλούν γαλλικά. Μιλάς αγγλικά και σε απαντούν πολλοί στα γαλλικά. Ακόμη και στο νοσοκομείο... Μας έκανε εντύπωση επίσης το γεγονός ότι πολύ συχνά άκουγες σειρήνες από περιπολικά, ενώ αισθητή είναι η παρουσία της αστυνομίας, ακόμη και του στρατού στις βόλτες, που κάναμε.

ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ

Μπορεί η Μασσαλία να μην είναι πρωτεύουσα της Γαλλίας, ωστόσο έχει δυο γραμμές μετρό. Την μπλε και την κόκκινη. Επίσης, έχει δυο γραμμές τραμ, που βοηθάει επίσης στη συγκοινωνία, ενώ υπάρχουν παράλληλα και αστικά λεωφορεία. Α, υπάρχουν σημεία, στα οποία μπορείς να πάρεις και ποδήλατο. Απ' ότι είδαμε, πάντως, σε αρκετούς δρόμους δημιουργείται συνωστισμός και υπάρχει θέμα με την κυκλοφορία. Μιλάμε κυρίως για το κέντρο... Κοντινές αποστάσεις και διαδρομές μπορούν να γίνουν, αλλά εμείς δεν είχαμε πολύ χρόνο στη διάθεση μας. Μπορείτε να επισκεφθείτε την Αβινιόν για παράδειγμα, με 80 ευρώ πάνε-έλα με το γρήγορο τρένο.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

Κατ' αρχάς, οι τιμές μας φάνηκαν λίγο τσιμπημένες. Η γενική εντύπωση πάντως είναι θετική. Δεν ξέρω αν θα πηγαίναμε ξανά στο κοντινό μέλλον, αλλά είναι μία ωραία πόλη. Απλά, όπως διαπιστώσαμε, είναι μεγάλος ο αριθμός των Αλγερινών ή Τυνήσιων στη Μασσαλία και γενικά των Αφρικανών. Όπως φυσικά και το μουσουλμανικό στοιχείο είναι πολύ έντονο. Αυτά από το πέρασμα μας από τη Μασσαλία.

ΚΥΘΗΡΑ

Ταξίδι στα Κύθηρα

Ο δρόμος για την πανέμορφη παραλία στο Καλαδί

Η Αγία Πελαγία είναι ένας από τους οικισμούς με αρκετό κόσμο

ΕΠΟΧΗ

Σε κάθε ταξίδι οι εικόνες είναι διαφορετικές. Έτσι συνέβη με τα Κύθηρα ή αλλιώς Τσιρίγο, όπως ονομάζεται. Επισκεφθήκαμε το νησί για τέσσερις μέρες στα τέλη του Αυγούστου. Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος. Επιλέξαμε ξενοδοχείο στην Αγία Πελαγία, ίσως τη δεύτερη καλύτερη επιλογή μετά το Καψάλι, στο οποίο όμως δεν είχαμε βρει ξενοδοχεία. Φυσικά, φροντίσαμε να κλείσουμε αυτοκίνητο για να μην έχουμε προβλήματα με τις μετακινήσεις μας. Μπορεί το νησί να μη φαίνεται μεγάλο εκ πρώτης όψεως, ωστόσο οι αποστάσεις είναι σχετικά μεγάλες, αφού πληροφορηθήκαμε ότι το νησί έχει δρόμους 550 χιλιομέτρων.

Η Κακιά Λαγκάδα έχει χωματόδρομο για να πας

Ο μικρός κολπίσκος στον Λορέντζο

Η Φυρή Άμμος της Αγίας Πελαγίας με κόκκινο χαλικάκι

ΠΑΡΑΛΙΕΣ

Επισκεφθήκαμε περισσότερες από 20 παραλίες κατά την παραμονή μας. Φτάσαμε με μία ώρα καθυστέρηση στα Κύθηρα με την Astra, η οποία πάντως είχε πολύ προσιτή τιμή για τα Κύθηρα. Παρά το ότι φτάσαμε απογευματάκι, θέλαμε να επισκεφθούμε κανά δυο-τρεις παραλίες. Επιλέξαμε αρχικά τις κοντινές στην Αγία Πελαγία. Οι παραλίες του ομώνυμου οικισμού (οργανωμένη), του Νέου Κόσμου, της Φυρής Άμμου, στο Καλαμίτσι και τον Λορέντζο, αλλά και την Κακιά Λαγκάδα (οργανωμένη) ενώνονται με έναν μόνο δρόμο. Αυτός καταλήγει στη λίμνη της Κακιάς Λαγκάδας. Βέβαια, ο δρόμος μέχρι και τη Φυρή Άμμο είναι άσφαλτος και μετά χαλάει. Είναι χωματόδρομος με πέτρες. Ειδικά, από την Κακιά Λαγκάδα ως και τη λίμνη είναι χειρότερος. Απλά, είναι σχετικά μικρής έκτασης η διαδρομή.

Φανταστικά τα νερά στο Μελιδόνι

Πρέπει να οπλιστείς με υπομονή για να πας στην παραλία

Με βότσαλο και η παραλία στον Χαλκό που είναι κοντά στο Καψάλι

Φυρή Άμμος και Λορέντζος

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι όλη αυτή η διαδρομή είναι η μοναδική ουσιαστικά στο νησί, που ενώνεται. Η Φυρή Άμμος έχει πολύ κόκκινη άμμο και μικρό βοτσαλάκι, η Κακιά Λαγκάδα έχει πραγματικά πολύ όμορφο τοπίο, ενώ στο τέλος υπάρχει ένα σημείο, που από τη μία πλευρά είναι η θάλασσα και από την άλλη η λίμνη. Στην Αγία Πελαγία έχει άμμο έξω στην παραλία, ενώ γενικά οι περισσότερες παραλίες στο νησί έχουν βότσαλο, αλλά σε αποζημιώνει το τοπίο. Παράλληλα, υπάρχει μία μικρή παραλία κάτω από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Είναι στην ίδια πάντα διαδρομή. Δεν κατεβήκαμε εκεί. Πάντως, πολύ ήρεμα και με λίγο κόσμο είναι η παραλία του Λορέντζου, που είναι ένα μικρό κολπάκι. Πραγματικά, είναι υπέροχα. Μέσα είχε χαλικάκι. Είναι πριν από την Κακιά Λαγκάδα. Την πρώτη μέρα δεν πήγαμε να κολυμπήσουμε, αλλά πήγαμε την τρίτη μέρα, όπου και κάτσαμε αρκετές ώρες.

Το Κάστρο των Κυθήρων

Στο Καψάλι, που είναι δίπλα ακριβώς στη Χώρα

Στο Σπαραγαριό πας είτε από μονοπάτι είτε με ποδήλατο θαλάσσης

Μελιδόνι και Χαλκός

Τη δεύτερη μέρα, ουσιαστικά ήταν η πρώτη γεμάτη, πήγαμε για το Μελιδόνι. Πραγματικά, ωραία παραλία με βότσαλο και χαλίκι, ωραίο τοπίο, αλλά πολύ δύσκολη διαδρομή. Σίγουρα, άξιζε τον κόπο να πας, αλλά η διαδρομή ήταν κανά τέταρτο-εικοσάλεπτο σε χωματόδρομο. Έχει και άσφαλτο νωρίτερα, μέχρι ένα σημείο, αλλά μετά έχει δύσκολο χωματόδρομο. Δύσβατο σε κάποια σημεία, που θέλει προσοχή και υπομονή. Η παραλία ήταν πολύ όμορφη. Έχει και ξαπλώστρες. Μετά το Μελιδόνι, πήγαμε στον Χαλκό. Επίσης, οργανωμένη με bar. Από τις πιο πολυσύχναστες καθώς είναι κοντά στη Χώρα. Έχει επίσης χωματόδρομο από ένα σημείο και μετά, αλλά είναι ελάχιστος. Επίσης, ωραία παραλία. Πάλι με βότσαλο και ψιλό χαλίκι.

Η πέτρινη γέφυρα στο Κατούνι

Το ναυαγισμένο πλοίο δίπλα στο Διακόφτι

Καψάλι και Παλαιόπολη

Η επόμενη μας επίσκεψη ήταν στον παραλιακό οικισμό, Kαψάλι, όπου κολυμπήσαμε και με ποδήλατο θαλάσσης (8 ευρώ την ώρα), αφού πήγαμε στην απέναντι παραλία, το Σπαραγαριό, στην οποία πας διαφορετικά μόνο από μεγάλο μονοπάτι. Τέλος, επισκεφτήκαμε το λιμάνι του νησιού, Διακόφτι, όπου έχει ξενοδοχεία, αν θέλει κάποιος να μείνει κι εκεί, αλλά δεν βολεύει πολύ ο δρόμος για να πας στις παραλίες του νησιού. Ακόμη έχει παραλία για μπάνιο κι επίσης από εκεί αναχωρούν τα φέρι-μποτ για Χανιά, Νεάπολη Λακωνία, Πειραιά και Αντικύθηρα. Τα Αντικύθηρα απέχουν δυο ώρες. Την επόμενη μέρα πήγαμε στην πιο μεγάλη παραλία του νησιού, την Παλαιόπολη, που έχει άμμο, ξαπλώστρες και μία καντίνα. Δίπλα είναι το γραφικό λιμανάκι του Αυλαίμωνα, που έχει έναν μικρό όρμο για μπάνιο και πολλές ψαροταβέρνες για φρέσκο ψάρι. Η παραλία της Παλαιόπολης χωρίζεται με ένα βράχο από την παραλία Λίμνη Παλαιόπολης, που είναι και για γυμνισμό.

Η Φυρή Άμμος στην Κάλαμο από ψηλά

Η Κομπονάδα με κύμα και μεγάλο βότσαλο

Το υπέροχο Καλαδί

Πολύ κοντά σε αυτές, είναι η φημισμένη παραλία Καλαδί, η οποία είναι και από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη κατά την άποψη μας. Αποτελείται από τρεις παραλίες. Περνώντας την πρώτη, που είναι η μεγαλύτερη και με βότσαλο, βγαίνεις περπατώντας από το νερό ή από τα βραχάκια στο δεύτερο κολπίσκο, όπου μέσα από μία σπηλιά, καταλήγεις στην τρίτη μικροσκοπική παραλία, που αν την πετύχεις, χωρίς κόσμο, θα την έχεις "πριβέ". Ο δρόμος είναι καλός για να φτάσεις, με χωματόδρομο ενός μόνο λεπτού, η παραλία δεν είναι οργανωμένη και έχει 150 σκαλιά για να φτάσεις. Επιχειρήσαμε να κατέβουμε και στη Φυρή Άμμο, στον Κάλαμο, που έχει την ίδια ονομασία με αυτή στην περιοχή της Αγίας Πελαγίας. Μεγάλη παραλία, που είχε όμως κύμα. Δύσκολος δρόμος για να κατηφορίσεις. Και με άσφαλτο, αλλά και χωματόδρομο...

Μικρός κολπίσκος στον Αυλαίμονα

Ο γραφικός Λημνιώνας

Για την επόμενη μέρα αφήσαμε τις παραλίες της αριστερής πλευράς του χάρτη. Τα Λιμνάρια φαίνεται να είναι μια παραλία τελείως ερημική ή εγκαταλελλειμένη, καθώς δεν έχει καθόλου κόσμο, παρόλο που ο δρόμος πάει από την πολυσύχναστη μονή Μυρτιδίων, ενώ έχει παρατημένα ξύλα και κουτιά, που χαλάνε όλο το τοπίο. Έχει χωματόδρομο για κανά δυο χιλιόμετρα. Είναι με βότσαλα. Στη συνέχεια, πήγαμε στον Λιμνιώνα, 7 χλμ από τον Μυλοπόταμο, είναι μία γραφική παραλία, που έχει άμμο και ένα ταβερνάκι, στο οποίο μπορείς να παραγγείλλεις καφέ, ενώ η παραλία Λυκοδήμου έχει μία μεγάλη σπηλιά, που κάνει ίσκιο, αλλά έχει μεγάλες πέτρες μέσα στη θάλασσα, ενώ δεν ήταν και πολύ καθαρή, παρά το ωραίο πράσινο χρώμα των νερών. Οι δύο παραπάνω παραλίες έχουν άσφαλτο. Ο Λυκόδημος απέχει αρκετά από τον κεντρικό δρόμο, αλλά όπως προείπαμε, είναι με άσφαλτο. Δίπλα στον Λυκόδημο, είναι και ο κολπίσκος του Άγιου Ελευθέριου με μεγάλες πέτρες στη θάλασσα. Δεν βρήκαμε όμως δρομάκι για να κατεβούμε...

Η τεράστια ακτή στην Παλαιόπολη. Η μεγαλύτερη του νησιού

Η μία από τρεις παραλίες στο Καλαδί, που είναι και η πιο "prive"

Ο όρμος του Φανοκοπίου

Ξεχάσαμε να αναφέρουμε ότι στον Λημνιώνα, υπάρχει και ένα σπιτάκι για skuba diving, όπου μπορείς να μάθεις τα μυστικά της κατάδυσης. Φυσικά, ανακαλύψαμε στο δρόμο για Λημνιώνα τον υπέροχο όρμο του Φανοκοπίου. Υπέροχα νερά, αλλά με πολλές πέτρες. Υπάρχει δρόμος για να κατέβεις, αλλά είναι αρκετά ψηλά. Κάποιοι είχαν κατέβει κάτω, αλλά εμείς δεν το επιχειρήσαμε. Κατά τα άλλα, υπάρχει ακόμη και η παραλία της Κομπονάδας, κοντά στο χωριό Λιβάδι, που είναι σχετικά μεγάλη παραλία, οργανωμένη, αλλά όταν πήγαμε είχε πολύ κύμα. Ήταν σε δρόμο με άσφαλτο. Για την τελευταία μας μέρα, που ήταν μισή, καθώς φεύγαμε, αφήσαμε την παραλία της Πλατειάς Άμμου, πολύ κοντά την Αγία Πελαγία, όχι οργανωμένη και με άσφαλτο, αλλά και την παραλία των Φούρνων, γραφική και αρκετά παρόμοια με αυτές του Μελιδονιού και του Χαλκού, οργανωμένη με μπαράκι και 15 περίπου σετ ξαπλώστρες. Εντυπωσιακή η αιώρα, που έχει μέσα στη θάλασσα, ανάμεσα στα βράχια.

Η μεσαία παραλία στο Καλαδί

ΦΑΓΗΤΟ-ΚΑΦΕ-ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ

Στα Κύθηρα έχει μέρη για να φάει κανείς τόσο παραδοσιακό φαγητό, όσο και φρέσκο ψάρι.  Ψάρι φάγαμε στην Αγία Πελαγία στον Καλέρη μπροστά στη θάλασσα, ενώ υπάρχουν ταβέρνες τόσο στον Αυλαίμονα (Σωτήρης), όσο και στο Καψάλι (Υδραγωγείο). Πολύ καλό παραδοσιακό φαγητό φάγαμε στη Φιλιώ, στο χωριό Κάλαμος, με το μαγαζί να μαζεύει κόσμο σε εντυπωσιακό βαθμό. Δοκιμάσαμε ξινόχονδρο με μελιτζάνα, κόκορα εκτροφής με λαζάνια, βολβούς (σ.σ. κρεμμυδάκι) με τουρσί, αλλά και το τοπικό κρασί, τον Αρικαρά. Στο νησί, υπάρχει ακόμη η φατουράδα, λικέρ με τσίπουρο και κανέλα με τριαντάφυλλο, για όσους αρέσκονται στις δυνατές γεύσεις, ίσως παρόμοιες με το ρακόμελο. Παράλληλα, υπάρχει η βρεχτολαδέα, κάτι σαν τον κρητικό ντάκο. Στην Αγία Πελαγία ακόμη υπάρχει ένα ωραίο μπαράκι (σ.σ. Sempre Viva) για να πιει κάποιος ποτό το βράδυ.

Πήγαμε και στα Λιμνάρια

Ο γραφικός Λημνιώνας

Ο όρμος του Φανοκοπίου

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Αν πάτε στα Κύθηρα, μην παραλείψετε να επισκεφτείτε τους καταρράκτες της Φόνισσας ή Νεράϊδας, στο χωριό Μυλοπόταμος. Αφήνεις το αυτοκίνητο σε μικρό πάρκινγκ και περπατάς 2 λεπτά. Πολύ ωραίο τοπίο, με δροσιά και βλάστηση. Μπορείτε να κάνετε και μπάνιο, αλλά τα νερά, όπως είναι αναμενόμενο, είναι παγωμένα. Αν θέλετε να συνεχίσετε, περπατώντας μετά τους καταρράκτες, υπάρχουν και οι νερόμυλοι, οι οποίοι είναι στα 600 μέτρα μέσα από μονοπάτι στο δάσος, στους οποίους εμείς δεν πήγαμε. Από εκεί, μπορείτε να πάτε και στην παραλία Καλάμι. Είναι κάπου έξω από το χωριό ο δρόμος, αλλά θέλει για να πάτε κανά 20λεπτο. Δεν πήγαμε, αφού χρειάζεται να κάνεις και αναρρίχηση για να φτάσεις στην παραλία! Από την άλλη, στην πλατεία του Μυλοπόταμου είναι πολύ ωραία να κάτσετε κάτω από τα πλατάνια για καφέ ή φαγητό, πολύ οικονομικά. Άλλα γραφικά χωριουδάκια, επίσης, είναι ο Ποταμός και ο Καραβάς, όπου στο τελευταίο υπάρχουν και οι πηγές του Αμήρ Αλή και της Πορτοκαλιάς. Ωραίο γραφικό παραθαλάσσιο χωριό, όπως είπαμε και πιο πάνω είναι και ο Αυλαίμονας. Φυσικά, δεν ξεχνάμε τη Χώρα του νησιού, πάνω ακριβώς από το Καψάλι, αλλά μακριά από το αεροδρόμιο και το Λιμάνι. Στη Χώρα δεσπόζει επίσης και το κάστρο, όπου έχει όρμοφη θέα. Στενά δρομάκια με πλακόστρωτο και άσπρα σπιτάκια. Αρκετά παρόμοια με τις Κυκλάδες, εκτός του ότι έχει βλάστηση. Στο χωριό Κατούνι μπορείτε επίσης να περάσετε από την πέτρινη γέφυρα, που είναι ένα ακόμη αξιοθέατο του νησιού. Είναι στο δρόμο για Κομπονάδα.

Οι καταρράκτες της Νεράιδας

Στην παραλία του Λυκοδήμου

ΚΟΝΤΙΝΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ

Απέναντι από τα Κύθηρα υπάρχει το νησάκι Χύτρα, στο οποίο μπορείς να πας με εκδρομικό σκάφος, με γυάλινο πάτο από το Καψάλι. Σε πάει και σε κάτι σπηλιές για ξενάγηση και ίσως στην παραλία της Κυριακουλούς, που δεν έχει πρόσβαση εκτός της θάλασσας. Δεν μπορούμε να πούμε παραπάνω για αυτήν την εκδρομή, γιατί δεν την κάναμε. Στα τέλη Αυγούστου η τιμή ήταν 12 ευρώ το άτομο για δύο ώρες συνολικά. Εμείς θέλαμε να περάσουμε απέναντι στην Ελαφόνησο στην παραλία του Σίμου, όμως, καθώς το νησί δεν είχε πολλούς τουρίστες, δεν πήγαιναν εκδρομικά καΐκια, δυστυχώς και για να πας από το λιμάνι στη Νεάπολη Λακωνίας κι από εκεί να περάσεις με άλλο πλοίο και με το αμάξι μαζί στην Πούντα, ήταν πάνω από 150 ευρώ πήγαινε-έλα. Κανονικά, πάντως, αν πάτε σε full season, θα υπάρχει ένα καραβάκι, που να πάει στον Σίμο στη Ελαφόνησο για μπάνιο, με 25 ευρώ το άτομο. Από το Καψάλι, για την ακρίβεια, με τον καπετάν Σπύρο.

Ο Άγιος Ελευθέριος είναι δίπλα στου Λυκοδήμου, με βάση τον χάρτη

Η λίμνη της Κακιάς Λαγκάδας

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΜΑΣ

Τα Κύθηρα μας άρεσαν πάρα πολύ, παρά τους πολύ κακούς - ίσως και τραγικούς σε κάποια σημεία - δρόμους, καθώς μας αποζημίωσαν οι γραφικές παραλίες, αν και στην πλειοψηφία τους όλες είναι βαθιές. Βαθαίνουν απότομα. Τα νερά πάντως είναι κρυστάλλινα. Πεντακάθαρα. Επίσης, αυτές οι παραλίες, που είναι στους οικισμούς, όπως στο Καψάλι, στην Αγία Πελαγία ή στο Διακόφτι για παράδειγμα είναι με άμμο. Αν αναζητάτε πάντως την ηρεμία και τη χαλάρωση και δίνετε βάση στα νερά και στα τοπία, τότε θα σας αρέσουν. Αν αναζητάτε όμως την έντονη διασκέδαση και δε θέλετε να ταλαιπωρείστε για να πάτε στην παραλία, τότε ίσως να μην είναι για εσάς.

Οι Φούρνοι ήταν η τελευταία παραλία που επισκεφθήκαμε στο νησί

Πανοραμική θέα στο δρόμο για το Διακόφτι

Το Καψάλι στα Κύθηρα από ψηλά

ΜΗΛΟΣ

Ένα απωθημένο έγινε πραγματικότητα

Κατεβαίνοντας για την παραλία στο Σαρακήνικο

Σεληνιακό το τοπίο

ΕΠΟΧΗ-ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Όταν θέλεις να πας τέσσερα και πέντε χρόνια σ' ένα νησί και τελικά καταφέρνεις να πας, σίγουρα αυτό σε γεμίζει με ικανοποίηση και ενθουσιασμό. Έτσι έγινε με τη Μήλο. Για διάφορους λόγους, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι δεν βρίσκαμε εισιτήρια, κάναμε 4-5 χρόνια περίπου για να πάμε στο νησί της Μήλου. Πήγαμε αεροπορικώς με την Aegean, μέσω Αθήνας. Στα τέλη του Ιουλίου. "Κλείσαμε" ξενοδοχείο στον Αδάμαντα και φυσικά, όπως κάνουμε πάντα "κλείσαμε" και αυτοκίνητο, για να μπορούμε να μετακινούμαστε άνετα, όπου θέλουμε και όποτε θέλουμε. Στα 40 ευρώ το αυτοκίνητο τη μέρα και στα 80 ευρώ το ξενοδοχείο με πρωινό.

Στον Φυροπόταμο

ΠΑΡΑΛΙΕΣ

Δύσκολη η κατάβαση για τη σπηλιά του Παπάφραγκα

Στον Κάπρο

Πολλώνια, πριν την αναχώρηση για Κίμωλο

Νέα φωτογραφία από τη σπηλιά του Παπάφραγκα

Παπάφραγκας και Κάπρος

Βέβαια στη Μήλο, υπάρχουν πολλές παραλίες και ουκ ολίγες επιλογές. Την πρώτη μέρα στη Μήλο, επειδή φτάσαμε απόγευμα, πήγαμε σε δυο παραλίες. Στον Φυροπόταμο, αλλά και το φημισμένο Σαρακήνικο. Στην πρώτη είχε κάποιες ξαπλώστρες, αλλά προτιμήσαμε να μην κάτσουμε, απλά να κάνουμε μια βουτιά και να φύγουμε. Είχε σε κάποια σημεία άμμο, αλλά είχε πέτρες κυρίως η παραλία μέσα. Η δεύτερη παραλία είναι πράγματι εντυπωσιακή. Όχι τόσο τα νερά, όσο για το τοπίο. Σεληνιακό στην κυριολεξία. Χρειάζεται περπάτημα κάποιων λεπτών για να φτάσεις στο Σαρακήνικο, αλλά είναι πολύ όμορφα. Δεν υπάρχουν φυσικά ξαπλώστρες. Μάλιστα, επειδή πήγαμε απόγευμα είχε μάλλον λιγότερο κόσμο. Και πάλι όμως είχε πολλούς επισκέπτες.
Τη δεύτερη μέρα και μετά από το ταξίδι μας στην Κίμωλο, αφού γυρίσαμε στη Μήλο επισκεφθήκαμε πρωτίστως τον Παπάφραγκα. Είναι κάτι διαφορετικό επίσης... Άλλωστε, είναι στο δρόμο προς τα Πολλώνια, όπου υπάρχει μάλιστα και ταμπέλα, αλλά και πάρκινγκ. Η κατάβαση είναι βεβαίως επικίνδυνη. Θα πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί για να βρεθείτε στη σπηλιά. Δεν το κάναμε τελικά, αφού μας φάνηκε κάπως παράτολμο. Ίσως αν είχαμε παπούτσια, αλλά και πάλι θέλει μεγάλη προσοχή. Τα νερά πάντως δεν ήταν πολύ καθαρά, όπως και στο Σαρακήνικο. Θεωρείται όμως "must" η επίσκεψη, έτσι απλά για να δεις.

Πάχαινα

Στην Αλογόμαντρα

Παρόμοια βεβαίως παραλία με τον Παπάφραγκα, στην οποία κατεβήκαμε να κολυμπήσουμε, αφού ήταν πιο προσιτή η πρόσβαση, ήταν ο Κάπρος. Δεν υπάρχει σήμανση, αλλά φαίνεται στο δρόμο για την επιστροφή στον Αδάμαντα. Είναι δίπλα ακριβώς στον Παπάφραγκα. Ήταν κάτι ξεχωριστό, να κολυμπάς ανάμεσα σε δυο μεγάλες πλευρές, δεξιά και αριστερά από βράχια. Δεν μείναμε για πολύ, αφού θέλαμε να επισκεφθούμε κι άλλες παραλίες, όπως για παράδειγμα την Πάχαινα (σ.σ. έχει δυο παραλίες μαζί, που δεν μας εντυπωσίασαν πάντως και ιδιαίτερα), αλλά και στη συνέχεια επισκεφθήκαμε την Αλογόμαντρα (σ.σ. έχει επίσης δυο σημεία για κολύμπι, ένα μεγάλο και ένα πιο μικρό, όπου σε αυτό πάνε απ' ότι είδαμε κυρίως οικογένειες και παιδιά), στην οποία ειδικά κάναμε μπάνιο και βουτιές από τα βράχια. Ήταν επίσης στο δρόμο του γυρισμού για τον Αδάμαντα.

Μικρή παραλία στον Μύτακα

Στο Κλέφτικο

Εντυπωσιακό το Κλέφτικο

Στη συνέχεια, βρεθήκαμε στην παραλία του Μύτακα. Πάλι, υπήρχαν δυο σημεία για κολύμπι. Ένας κολπίσκος, που ήταν όντως ωραίος και ένα πιο μεγάλο σημείο. Είχε κύμα βέβαια στον Μύτακα, όπως και στην Πάχαινα. Ήταν πάντως οργανωμένη, αφού είχε κάποιες ξαπλώστρες. Παράλληλα, να σημειωθεί ότι δίπλα ακριβώς στον Αδάμαντα υπάρχει η παραλία της Λαγκάδας, την οποία ωστόσο δεν επισκεφθήκαμε. Εκεί υπάρχει και ομώνυμο ξενοδοχείο. Όλες αυτές οι παραλίες είναι ουσιαστικά σ' έναν δρόμο.

Δεν μπορείς να μην κάνεις βουτιά στο Κλέφτικο

Σκάλα, σκοινί και σκάλα για να κατέβεις στο Τσιγκράδο

Ωραία παραλία η Κάλαμος, πρόσβαση όμως μόνο με καραβάκι

Κλέφτικο και Κάλαμος

Εκείνο που σου κάνει εντύπωση είναι το πόσο πολλά καραβάκια και τρεχαντήρια πάνε στις υπόλοιπες παραλίες ή τέλος πάντων κάνουν το γύρο του νησιού. Στην κυριολεξία πρέπει να ήταν πάνω από είκοσι τον αριθμό, στο λιμάνι του Αδάμαντα, όπου μπορούσες να περάσεις το βραδάκι μία βόλτα και να ρωτήσεις για τιμές και δρομολόγια. Η πιο φτηνή ήταν στα 18 ευρώ και η πιο ακριβή στα 70 ευρώ. Κάποιες βεβαίως περιελάμβαναν και φαγητό, αλλά και καταδύσεις. Γι' αυτό ήταν και πιο ακριβές. Εμείς επιλέξαμε να κάνουμε το γύρο του νησιού πληρώνοντας τελικά 30 ευρώ το άτομο.

Τα Θειορυχεία

Περάσαμε από αρκετά μέρη, τα οποία είδαμε από κοντά, αλλά και σε κάποια σταματήσαμε για μπάνιο. Για βουτιά καλύτερα. Όλα πάνε βεβαίως στο Κλέφτικο. Είναι το σημείο αναφοράς του νησιού. Εντυπωσιακά πετρώματα μέσα στη θάλασσα, μικρές σπηλιές και πράσινα νερά για να κολυμπήσεις. Ήταν η πρώτη μας στάση το Κλέφτικο. Εδώ που τα λέμε δε γίνεται να μην πας. Πάμε παρακάτω. Δεύτερη μας στάση ήταν η παραλία στην Κάλαμο. Δεν πας με αυτοκίνητο. Είναι εντυπωσιακή παραλία. Μας άφησε κάποια μέτρα από την ακτή, οπότε κολυμπήσαμε μέχρι εκεί. Τα νερά ήταν ομολογουμένως υπέροχα. Η παραλία πήρε το όνομα της από ανενεργό ηφαίστειο. Μόνο που τα έβλεπες, πάντως, ήθελες να κολυμπήσεις. Μέσα στην παραλία είχε άμμο, ενώ έξω είχε βότσαλο. Επίσης, πέρα από τη Ψάθη, στην Κίμωλο, όπου έκανε στάση το καραβάκι, κάναμε στάση και για 15 λεπτά στην Πλάθιενα. Μπορείς να πας με αυτοκίνητο, όπως και κάναμε δυο μέρες μετά. Επίσης ωραία παραλία. Έχει κάποιες ξαπλώστρες.

Το χωριό με τα πολύχρωμα σπίτια, το Κλήμα

 Η παραλία της Αχιβαδολίμνης

Η λίμνη δίπλα στην παραλία...

Αχιβαδολίμνη και Φυρίπλακα


Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι με το καραβάκι περάσαμε κι από άλλες παραλίες. Όπως από το φημισμένο Τσιγκράδο για παράδειγμα. Δεν επιλέξαμε να πάμε με το αυτοκίνητο, ενώ δεν έκανε στάση και το καραβάκι. Απλά, την είδαμε από κοντά. Τα νερά δεν ήταν και τόσο καθαρά. Για να πας στην παραλία, χρειάζεται μάλιστα να κάνεις ανάβαση και κατάβαση! Από σκάλα σε σκοινί και μετά πάλι σε σκάλα! Όχι, δεν είναι υπερβολή...
Τα Θειορυχεία έμοιαζαν να είναι κάτι το διαφορετικό, σαν τοπίο κυρίως, απ' όπου περάσαμε με το καραβάκι. Βέβαια, στο γυρισμό με το καραβάκι, πάθαμε μεγάλη πλάκα, αφού κουνούσε πολύ. Μιλάμε για μεγάλη ζαλάδα. Άλλωστε, η διαδρομή ήταν σχετικά μεγάλη.
Όσον αφορά τις υπόλοιπες παραλίες, μεγάλη αίσθηση μας έκανε η Φυρίπλακα. Πανέμορφη παραλία. Ιδανική για μπάνιο. Ωραίο τοπίο. Όμορφα νερά. Είναι οργανωμένη. Έχει όμως χώρο και για να κάτσεις χωρίς ξαπλώστρα. Ρηχή παραλία η Αχιβαδολίμνη (δεν είχε ξαπλώστρες). Για παιδιά... Είναι κοντά στον Αδάμαντα, όπως και η Παπικινού, που είναι ακόμη πιο κοντά στον Αδάμαντα. Α, στην Αχιβαδολίμνη, απέναντι από την παραλία υπάρχει και η ομώνυμη λίμνη.
Στη διαδρομή μας, δεν αφήσαμε εκτός λίστας για επίσκεψη και μπάνιο ούτε την Αγία Κυριακή (οργανωμένη), αλλά ούτε το Παλαιοχώρι (επίσης οργανωμένη). Επίσης, καλή παραλία για παιδιά ήταν αυτή στον Προβατά (έχει λίγες ομπρέλες). Κολυμπήσαμε και σε αυτήν...
Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, πολλές οι επιλογές στη Μήλο όσον αφορά τις παραλίες. Ξέχασα βεβαίως να αναφερθώ στο όμορφο χωριό με τα πολύχρωμα σπίτια στο Κλήμα, όπου περάσαμε με το καραβάκι, αλλά πάει και αυτοκίνητο, ενώ παράλληλα βρεθήκαμε και στην παραλία του Κήπου. Δεν κατεβήκαμε για κολύμπι, απλά απολαύσαμε για λίγο τη θέα. Η παραλία είχε πέτρες.

Παλιοχώρι

Αγία Κυριακή

Φυριπλάκα, από τις καλύτερες παραλίες της Μήλου

ΦΑΓΗΤΟ-ΓΕΝΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ


Διαπιστώσαμε ότι κάποιες από τις παραλίες στη Μήλο, πηγαίνουν μόνο με καραβάκια. Σε κάποιες φτάνεις και με αυτοκίνητο, αλλά είναι δύσβατες, ενώ κάποιες άλλες δεν μπορείς να πας ούτε με αυτοκίνητο ή μηχανάκι. Σαν νησί δεν είναι πολύ μεγάλο, αλλά έχει τις ομορφιές του, γι' αυτό και στην πλειοψηφία, όσους και να ρωτήσεις θα σου πουν ότι πέρασαν όμορφα και πώς πρόκειται για ένα ωραίο νησί, που έχει πράγματα να δεις. Το σημαντικό είναι ότι οι αποστάσεις είναι μικρές και μπορείς να μετακινηθείς γρήγορα και εύκολα. Ακόμη και το βράδυ. Δε δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα για παραλίες ή για βόλτες, εκτός κάποιων ορισμένων εξαιρέσεων...
Υπάρχουν κάποια τοπικά προϊόντα, όπως η καρπουζόπιτα για παράδειγμα, που μπορείς να γευτείς. Το γλυκό κουφέτο, επίσης, είναι ένα από αυτά. Ο Αδάμαντας, η Πλάκα, αλλά ακόμη και τα Πολλώνια είναι τα πιο κοσμικά μέρη στο νησί, ειδικά στον πρώτο, όπου είναι και πιο τουριστικό μέρος. Για φαγητό πήγαμε στον Έργινα, που είναι στην Τρυπητή μέσα στα στενά, με παραδοσιακά λαζάνια και όχι μόνο. Έχει επίσης και ωραία θέα σε κάποια τραπέζια μπροστά... Παράλληλα, μπορείτε να κάνετε βόλτες στην Πλάκα μέσα στα στενά, αλλά και να ανεβείτε τα 110 και πλέον σκαλοπάτια για το Κάστρο.
Τα Πολλώνια είναι επίσης ένα ψαροχώρι, απ' όπου πας για Κίμωλο με το φέρι, αλλά είναι πολύ όμορφα το βράδυ για ψαράκι, δίπλα στο κύμα. Υπάρχουν εξάλλου πολλές ψαροταβέρνες. Προτιμήσαμε τον Γιαλό. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί, ότι η απόσταση από το αεροδρόμιο στον Αδάμαντα είναι μόλις 3 χλμ.

Η παραλία του Προβατά

Ο Κήπος

Θέα του νησιού από το Κάστρο

Αλγεινή εντύπωση!

Μέσα στα ωραία, είχαμε και ένα περιστατικό, που μας έκανε αλγεινή εντύπωση. Μπορεί να δώσαμε τόπο στην οργή, αλλά σίγουρα ήταν απαράδεκτο. Επισκεφθήκαμε τις "Φάτσες", ένα μαγαζί, που είναι σε αυλή σχολείου με ζωντανή μουσική, ελληνική έντεχνη, με φαγητό και ποτά. Ωραία ατμόσφαιρα. Αφού καθίσαμε πρώτα και παραγγείλαμε, έχοντας ήδη φάει βεβαίως σε άλλο μαγαζί, αφού δεν ξέραμε ότι είχε φαγητό, παραγγείλαμε και κάτσαμε να ακούσουμε μουσική. Δεν πέρασε μισή ώρα και προφανώς ο ιδιοκτήτης ήταν, ήρθε και μας είπε, να κάτσουμε στο πεζουλάκι, αντί για το τραπέζι και να πιούμε τα ποτά που πήραμε, επειδή δεν είχε άλλα τραπέζια και ο κόσμος ήταν αρκετός!!! Θα μπορούσαν να μας πουν από την αρχή, ότι πρέπει να παραγγείλουμε φαγητό και ότι δεν επαρκούν τα τραπέζια... Πήραν πρώτα τα λεφτά και μετά μας είπε καθίστε στο πεζουλάκι...